Straight outta Bergen

Heb je wel eens dat je op een plek komt die je denkt te kennen als je broekzak, en dat er dan, als je er weer een keer komt, de situatie helemaal veranderd lijkt te zijn?
Ik had dat vroeger altijd als ik thuis kwam van vakantie. Als ik dan, moe van urenlang in de auto zitten, thuis kwam en na het begroeten van de hond naar mijn kamer ging, dacht ik altijd dat ik een beetje gek geworden was. Mijn kamer was dan super netjes, terwijl ik hem misschien niet zo heel netjes had achtergelaten en er stond altijd iets anders. Mijn knuffels zaten in een andere volgorde op de bank. De radio stond in de vensterbank in plaats van op mijn bureau. Soms lagen er paarse sokken in mijn klerenkast, terwijl ik juist alleen maar roze en blauwe sokken had. Het grote mysterie van mijn uit zichzelf veranderende slaapkamer loste zich pas op toen ik een paar jaar ouder was. Ik besefde toen pas dat de mensen die op ons huis pasten, terwijl wij in het buitenland waren, hun kleinkinderen op bezoek hadden gehad en dat mijn speelgoed ook voor hen heel erg leuk geweest moet zijn.

Nu ik al tien jaar niet meer thuis woon, verbaas ik me eigenlijk niet meer over het veranderde interieur. Tot vandaag.
In mijn kamer ligt een pet. Ik kijk er naar met lichte verbazing en verwondering. Ik heb voor het eerst sinds mijn kindertijd een beetje het gevoel dat er iets niet helemaal klopt in mijn bovenkamer en dat komt door die pet. Ik kamer verbaas me niet over dát er een pet in mijn kamer ligt, maar meer wát voor pet mij vanaf mijn bureau aanstaart. Het is een pet van Ruthless Records Merchandize. Een pet van de NWA. En dáár verbaas ik me over.

De eigenaar van deze pet moet een fan zijn geweest, want het is echt een heel mooi exemplaar. Maar, in de ruimte in mijn hoofd is de mogelijkheid dat mijn ouders mensen kennen die bekend zijn met de NWA bijzonder klein. In deze wijk doen we Ice Cubes bij de cognac, en er wonen misschien wel veel dokters, maar weinig Dre's. In het dorp waar mijn ouders wonen, zijn überhaupt niet zoveel NWA, en het aantal WAWA (White Ass With Attitude) is ook niet zo erg groot.

Hoe komt die pet dan in mijn kamer? Wie ken ik die een grote fan is van aggressieve hiphop? Ik zet de pet op. Hij staat me best goed, maar het voelt ook een beetje raar, als of ik het type meisje zou kunnen zijn die plots in zo'n video sta te dansen. Ik vraag aan mijn ma of ze weet van wie hij is, en als ze zegt geen idee te hebben, besluit ik hem maar tijdelijk te houden. Misschien moet ik ook maar wat attitude kweken.
Ik besluit dat ik hem maar zal dragen zoals Nina Gordon. Gangster rap, maar dan iets liever...