dinsdag 26 januari 2016

het roosje en de zwavelstokjes.


het is een uur of elf
geen hout meer op het vuur
geen thee meer in de pot
en alle hoop vervlogen

buiten zie ik struiken, rozen
in een strakke vriesnacht staan.
kalm, verstild, nu nog mooi,
al staan de kopjes wat verbogen.

in het donker overvallen
door koning Winter's glimmend zwaard
nadat de judaszon van januari
de lente had gelogen.


En binnen voelt een oude zwavelstok
op het randje van de schouw,
na theelicht en gestookte haard
zich in zijn ware taak bedrogen

zondag 10 januari 2016

Perceptie

"Do I look like a good muslim?
De donkere ogen van de bebaarde Syriër kijken me doordringend aan, terwijl hij een mes uit mijn messenblok pakt, en de scherpte inspecteert.
"It all depends on your perception" antwoord ik.

Een paar weken terug kwam ik hem tegen. Hij sprak me aan in het Engels.  In de stad is dat niet zo opzienbarend, maar in het dorp waar ik nu woon, betekent dat zoiets als: Hoi! Ik ben net als jij niet in dit dorp opgegroeid! Ik heb meer van de wereld gezien dan een radius van 30 kilometer!
Engelstaligheid schept in mijn ogen direct een band.
Die band leidt ertoe dat ik al snel een uur met hem zit te praten. Eerst in het Engels, daarna probeert hij ook wat gebrabbel wat Nederlands moet betekenen. Ik help hem met de uitspraak, en durf nauwelijks te vragen naar zijn odyssee van de grote stad Damascus naar het kleine Sliedrecht.
De Syriër, de vluchteling, vraagt honderd uit over Nederlandse termen.  Hij verwondert zich over de woorden ‘pantoffels’ en  ‘erwtensoep ‘ en als het onderwerp dan naar eten verandert, nodig ik hem spontaan uit een keer te komen eten.

Eenmaal thuis is mijn lief een beetje sceptisch over de invitatie. Ik vertrouw mensen te snel, wat weten we nou eigenlijk van zijn bedoelingen? Wie weet wat hij heeft meegemaakt?

En nu staat de bebaarde moslim in mijn keuken. Hij kijkt geïnteresseerd naar mijn koksmessen. Mijn lief en ik kijken elkaar licht gespannen aan.
“Would you like some tea or juice?” vraag ik.

“Do I look like a good muslim?” grinnikt de man.
“It all depends on your perception” antwoord ik.

Hij hakt als een ervaren kok de uien klein,  en maakt een heerlijk Syrisch kipgerecht. We wisselen recepten uit en ik trek een fles Sauvignon open.
De man knikt en ik schenk hem in. De Syriër, de vluchteling, toast op mij,  mijn lief en onze gastvrijheid.


Does he look like a good muslim?
I don’t know, but he seems like a decent human being.