Tijd voor een verhaal, dacht je niet?
Het is dinsdag ochtend. Niet heel vroeg, maar vroeg genoeg. Ik geef mezelf een uur om me zelf up te daten en op te tunen. De zon is al aanwezig, net als een verdwaalde vogel, die heel hard om z'n vriendjes roept. Waren dinsdagen maar altijd zo mooi.
Helaas, na het zeer vriendelijke verzoek van mijn huisbaas om in alle rust een nieuw onderkomen te zoeken en zo snel mogelijk op te rotten, word ik al een paar weken niet zo heel lekker wakker. Boos, omdat m'n grote broer en ik honds behandeld worden. Begrijpend, omdat het nou eenmaal logisch is als iemand met heel veel geld ons pand betrekt; er moet nu eenmaal heel veel aan gebeuren. Verdrietig omdat dit veel te mooie huis te kort van ons is geweest.
Het was een half jaar geleden dat Jo en ik gillend, genietend, haast buikschuivend het huis inwijdden. Een eigen plekkie, met genoeg ruimte om elkaar niet te irriteren, veel vrienden uit te nodigen, en van Jo's kookkunsten te genieten.
Nu is het aftellen begonnen. Vijf maanden op z'n meest. Vijf?
Pfooh! Dat valt nog best wel mee, hahaha. Nog zo lang mogelijk genieten van het uitzicht van mijn "torenkamertje"! Met zo'n gedachte is het toch een echt mooie dinsdag:)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten