Puh!
Puh is het geluid als ik mijn tong uitsteek. Dat doe ik vandaag. Heel erg kinderachtig, maar aangezien ik gelukkig nog een kind van iemand ben, zeg ik ook puh! tegen degene die het kinderachtig vind.
Ik heb een mindere dag. Gisteravond heb ik me rot gelachen om de vier uur die Claire en ik besteed hadden aan het kijken naar Jochem Myjer. Jochem heeft ADHD en bouwt het om tot iets positiefs. Ik lach, maar ik kijk naar hem en zie mezelf. En ik ben grappig, maar niet grappig genoeg. Creatief, maar alleen als ik onbezorgd ben. En onbezorgd, wanneer ben ik dat niet de laatste tijd?
Marie: beroemd, berucht... maar nooit ontdekt.
Puh!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten