Wok, of de origine van fantasie?

Waar komt een verhaal vandaan? Ik heb heel vaak dat ik maar begin met schrijven omdat er iets in m'n hoofd zit wat er uit moet. Maar zelf heb ik de helft van de tijd niet eens in de gaten wat er in zit, of er iets inzit. Tijdens het schrijven ben ik een beetje dom, denk ik. Wel intelligent, maar zo wazig dat de toetsen die ik aanraak bijna machinaal of maginaal (op magische wijze) door mijn vingers worden ingedrukt. Ik typ nauwelijks blind, dus m'n hoofd zal er ook wel iets mee te maken hebben.
Maar wat verschijnt er dan? Hoe bedenk je iets grappigs, iets wervelends, iets interessants? Ik weet t zelf ook niet. Het komt gewoon als je terug denkt aan wat er in de afgelopen vierentwintig uur is gebeurt. Zoals dat Joris en ik hadden bedacht dat we moesten eten. Maar, zoals wel vaker voorkomt, kreeg ik een verwijt naar m'n hoofd geslingerd. "De wok koekt aan! Jouw schuld, want jouw wok!"
Mm, mijn wok. m'n brein hapert... "Ik ben d'r vrij makkelijk in", zeg ik, "dan maken we toch een anti-aanbaklaag?" Dat doe je met olie, en dat is leuk! Jeeh!
Ik ben n beetje n pyromaan. Ben bang voor vuur, maar ik vind t stiekem wel heel mooi om n fikkie te stoken.
Joris had alleen misschien niet het idee dat ik een beetje klooien met olie en vuur bedoelde, maar op hele verstandige wijze met de techniek van het aanbrengen van een antiaanbaklaag om zou gaan. Dom dom...
Dus, Pit aan, pan d'r op. Olie kookt, vlam d'r bij. Joris hapert, klein vlammetje komt op. Ik zeg: nee... 'n VLAM, geen vlammetje. En Jo steekt de olie echt in de fik.
En de vlam slaat in de pan. Zo hoort t. Maar... 't Stinkt... en de witte muren die we deze zomer geverfd hebben, worden een beetje grijs. En... dus... we kijken naar de vlammen. De vlammen hebben er zin in, maar de keuken vind t niet zo leuk. En de vraagt rijst, hoe krijg je die vlammen weer uit?
Een kind weet dat je d'r NOOIT water op moet gooien. Ik pak dus maar een stalen sla bak en geef m door aan Joris. Maar, de bak is te groot en laat erg veel lucht door, dus t werkt niet echt.
Joris heeft, afgezien dat ie de slabak erg wellicht andersom had kunnen zetten voor een minder luchtdoorlaatbare optie, een redelijk heldere geest, en vouwt n blusdeken uit. Ongeveer 5 minuten na t begin van ons fikkie is de haard bijna geblust, en wanen wij ons in een sprookjes keuken. Of misschien ik in een sprookjes keuken, midden in een moeras met een dichte nevel. Het gevaar drijgt, maar is niet zichtbaar. Het is moeras, en ruikt naar zwavel, als het monster dat al eerder onze burcht heeft overvallen. We waden door de stroperige lucht. De slakom rolt als een verloren strijdmacht op de grond. De magiër mompelt 'n spreuk, waardoor de mist optrekt. De betovering is voorbij. Uit het open raam gevlogen. De geur van wok olie blijft, als herinnering aan n mooi avontuur:)