Fiets.

Ik ben een Nederlander. Natuurlijk, ik doe soms als of het niet zo is. Vooral als mensen me een krantenabonnement willen aansmeren, de kindjes in weet-ik-veel-waar geld nodig hebben voor hun weeshuis of als men mij op een andere manier lastig valt. Dan maak ik heel handig gebruik van mijn in Tennessee opgedane “Southern accent”, zodat ze me met rust laten, maar over het algemeen ben ik een echte Nederlander. Ik houd van kaas, hagelslag en bitterballen.
Oh ja, en ik fiets. Mijn fiets en ik zijn goede maten. Ik dicht mijn fiets van nu geen persoonlijkheid meer toe, maar, het woordje “meer” verraadt het al, ik had vroeger namelijk een hele goede vriend. En dat was een fiets. Piet. Piet de fiets was mijn eerste fiets. Mijn eerste eigen fiets. Ik had daarvoor ook een fiets, maar die was vies oranje met zwarte handvaten. Maar Piet was tof. Piet was namelijk rood en had witte handvaten. Bovendien was het zadel en de kettingkast ook wit. Piet was mooi en Piet was van mij, zonder dat hij eerst van mijn broer geweest was. Ik weet nog dat wij altijd de wereld gingen redden. De wereld was op dat moment onze achtertuin. En al racend over de heuvels en door het mos bestreden wij de kwade monsters die de wereld wilden verwoesten, een arm stel kraaien dat naar wormen zocht. Maar elke keer slaagden Piet en ik erin de wereld te behoeden voor naderend onheil. Piet ging ook mee naar school en dat was geweldig, vooral als het geregend had. De strijd tegen de slechteriken ging er toen om zo hard mogelijk door de regenplassen te scheuren, want dan kwam het water in de bosjes terecht en zouden de planten niet uitdrogen. Piet was mijn held en mijn maat.
Ik heb nu geen flauw idee wat er met Piet is gebeurd. Ik kreeg een nieuwe fiets, waarschijnlijk omdat ik op zeker moment met mijn knieën tegen het stuur aankwam. Ik heb inmiddels in verschillende steden gewoond en ben tien fietsen verder. Mijn fiets van nu is degelijk en statig. Ik fiets elke dag naar het station en weer naar huis. Ik werk, ben volwassen en serieus. En met een rotgang scheur ik vandaag weer door een regenplas. Uit nagedachtenis aan Piet.