Nu kan ik me sowieso verheugen op mijn cursus 'fictie schrijven' die morgen begint. Ik ben erg benieuwd hoe ik het eraf ga brengen, vooral omdat mijn aandachtspanne voor het schrijven van stukken niet heel hoog is.
Ik kan me de komende maand ook nog bezighouden met de 'embryo-kwestie'. Na gisterochtend een fertiliteitsarts gesproken te hebben komt die procedure ineens in een stroomversnelling, met vanochtend een eerste inquisitie over de existentiële vragen over embryo's waar je bijvoorbeeld niet over nadenkt als je toevallig na een hele dronken avond ineens de twee streepjes aantikt van je zwangeschapstest.
Dan is er nog altijd de voorbereiding van het huwelijk van twee van mijn favoriete mensen. Hoewel ze mijn verzoek op de aanwezigheid van taart tijdens de plechtigheid niet hebben gehonoreerd,
Om te zorgen dat ik me toch niet verveel had ik ook bedacht om nog een maandje vrijwilligers werk in Afrika te doen. Dan kan ik namelijk ook meteen levenslijst #12 afturfen. Omdat ik geen idee had hoe ik dat zo even uit de losse pols ging organiseren, schreef ik me maar in bij een informatie bijeenkomst afgelopen zaterdag van Projects Abroad, een gedegen organisatie die vrijwilligerswerk op maat produceert.
Hoe goed zij ook in de organisatie zitten, ik ben beduidend minder gestructureerd. Nadat ik vrijdag natuurlijk veel te lang bij vrienden was blijven hangen, had ik enorme moeite om:
- op te staan.
- kleren uit te kiezen die bij het weerbeeld pasten.
- mijn fietssleutel te vinden
- te bedenken wat ik ook al weer ging doen in Utrecht
- mijn portemonee niet te vergeten
- de krant even als prioriteit twee te zien en
- me naar het station te haasten
Vianen is ongetwijfeld een prachtig dorp, maar die schoonheid werd enigszins vertroebeld door de frustratie over mijn eigen indolentie. Die donderwolk werd alleen nog maar groter toen ik drie kwartier later de juiste lokatie gevonden had en dat bleek dat ik op vijf minuten loopafstand van het huis van mijn broer verwijderd was, en daarmee ook op acceptabele afstand van het station.
Die informatiedag zelf was overigens uiteindelijk erg nuttig. Al was het alleen maar om te beseffen dat je op andere manieren het zelfde doel kon bereiken, al zijn niet al die manieren even snel. En dat je naast het raadplegen van allerlei instanties ook kritisch na moet gaan of je plan ook goedkoper en/of beter kan.
Maar nu duidelijk is dat ik deze zomer weer vrijwilligerwerk ga doen en dit keer niet CISV gerelateerd is, ben ik ineens weer back in business.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten