Hoofdstuk

Een jaar geleden zat ik aan mijn bureau en keek uit over de rivier op een druilerige dag. Am westen nichts neues, dacht ik vorig jaar. Er gebeurde van alles, maar er gebeurde niets.
Melancholisch las ik Remarques laatste hoofdstuk.


Ook nu is het herfst, ook nu zit ik aan mijn bureau en kijk uit over die rivier die er ongeveer 955 kilometer over heeft gedaan om mij dit spectatulair uitzicht te bieden. Ook nu komt er een bus langs die boeggolven maakt. Ook nu drink ik thee en vraag ik me af wat de kinderen nu aan het doen zijn.


Maar wat maakt het verschil? Misschien is het dat het nu niet regent, maar de vrijdagmiddagzon naar binnen schijnt. Misschien is het de thee die koud naast me staat, omdat ik de hele dag leuke dingen aan het doen ben. Misschien is het de bus, welke geen gewone bus is, maar de waterbus die voor de deur stopt. Misschien zit het verschil in de vijf kilometer stroomafwaarts, waar ik nu aan mijn bureau zit op mijn werk. Misschien omdat het zo weekend is en ik zo verstoppertje mag spelen met de kids.


 Alles is hetzelfde, maar alles is anders. Dit is mijn nieuw hoofdstuk.