Bedrijfspoedels en valse Yorkshires

Ik zit in een cafe'tje te wachten op mijn volgende afspraak. Ik probeer mijn krant te lezen en rustig kopje koffie te drinken, maar ik word nogal afgeleid. Ik heb soms wel bewondering voor mensen die toch nog iets gedaan krijgen, terwijl er én een tv aanstaat met nieuws, en van die de bewegende balken onderin het scherm met de laatste nonsens, én de radio met nostalgische meezingers. Als ik hier zou werken zou ik met open mond starend die balk proberen te volgen, om het af te wisselen met hysterisch meezingen met Celine Dion.
Uiteindelijk wint het beeld het van de Metro. De ooggetuigenverslagen in deze kwaliteitskrant van de reddingswerkers die de prins hebben uitgegraven, de lawinedeskundigen en de afgeluisterde artsen kunnen mij niets nieuws meer vertellen. Het televisie scherm is deels rood gekleurt en in alle stilte (of eigenlijk met Shania Twain op de achtergrond) ziet het eruit dat Job ermee stopt.
Ik ben fan van Job. Ja, hij was totaal de verkeerde persoon om de PVDA meer populariteit te geven en hij was ook niet de goede man tegenover Wilders. Job is namelijk fatsoenlijk en degelijk. En met fatsoen win je het niet van een geblondeerde schreeuwlelijk. Job wordt door Wilders uitgemaakt voor bedrijfspoedel, maar andersom is Job te fatsoenlijk om de honden vergelijking terug te maken.
Wilders lijkt namelijk het meest op een valse Yorkshire. Een die bang is voor vreemde mensen die langs het raam lopen en dan onophoudelijk blijft blaffen naar de vermeende dreiging die hij denkt te voelen.

Direct na het nieuwsbericht is een programma in de zendtijd voor politieke partijen, en mijn vermoeden dat Wilders eens met Cesar Millan moet praten, wordt hiermee versterkt.

Het beeld laat shoppende mensen zien. Waarschijnlijk een doordeweekse dag op de Albert Cuyp. Het geluid staat uit, maar aan het rood-wit-blauwe vogeltje in de bovenhoek van het scherm vermoed ik dat de muziek enkel dramatisch kan zijn. Gelukkig word ik niet afgeleid door het drama, en ik zie.. mensen. Ik zie winkelende mensen, pratende mensen, bellende mensen, overstekende mensen. Elke hond zou het zien als mensen. Sommigen met hoofddoek, sommigen met baarden, maar desalnietemin zijn het overduidelijk mensen.
Een goed opgevoede hond ziet andere honden als honden. Cesar Millan stelt dat honden anders reageren op andere honden omdat mensen bang zijn voor die andere honden.
Aan het eind van het spotje komt Wilders in beeld en ik zie een angstige Yorkshire met geblondeerd haar naar me keffen. Wilders gaat door met haten, Job gaat terug naar het normale leven.
Dan kan je toch maar beter een trouwe, fatsoenlijke poedel zijn.