Pre-rokjesdag.

De winter is bijna afgelopen. Ik zit voor het raam in een café naar mensen te kijken. Omdat het een woensdag is -er is markt in de stad- is het aardig druk. Mensen zijn natuurlijk altijd leuk om naar te kijken, maar zo in het niemandsland tussen winter en lente is er helemaal veel te zien. Het valt me deze dagen op dat mensen grofweg in twee groepen ingedeeld kunnen worden. De eerste groep bestaat uit mensen die vinden dat het toch nog echt winter is, terwijl de andere groep het bodempje water in een glas als halfvol zien en zich vol overgeven aan hun overtuiging dat de lente al is begonnen. Alles in de kleding van deze twee groepen verschilt als vrieskou en narcissen.
De wintermensen, dragen overwegend donkere kleding. Het is geen regel, maar donkere spijkerbroeken, zwarte jassen doen het toch goed bij wintermensen. Ook dragen ze nog een dikke muts of een dikke sjaal, alsof het elk moment zou kunnen gaan sneeuwen. De schoenen van wintermensen zijn zwart. Of donkerblauw. Natuurlijk zijn er subcategorieen van wintermensen die alsnog heel modieus gekleed gaan, maar je ziet toch overwegend gezonde, lage schoenen, met hooguit een klein hakje voor de netheid.
Lentemensen doen het anders. Met grote snelheid lopen er een paar rasoptimisten langs. Ik zie bij hen korte, hippe jasjes, open schoenen met sleehak en lichte broeken. En een enkel rokje.
Een rokje. De vrouw in kwestie heeft een dunne panty aan, dus ze kwalificeert zich eigenlijk nog niet helemaal als voorloper op de rokjesdag, maar lef heeft ze wel met dit weer. Of ze is gewoon gek. In ieder geval doorbreekt ze het pact dat vrouwen bij hun ontstaan gesloten hebben. Rokjes dragen we allen vanaf dezelfde dag, of gewoon niet. Die regel is zo oud als het samen naar de wc gaan. Niemand weet waarom, maar het hoort nou eenmaal zo.
Ik vind mijzelf een lentemens. De kleur hangt weer vooraan in de kast, en hoewel ik wel al binnen rokjes heb aangedaan en in de winkel gepast, denk ik er niet aan om nu al halfnaakt naar buiten te rennen en uit te roepen: “Vrijheid!! Vrijheid!!”, om vervolgens door het gras te rollen en bloemen in m'n haar te steken. Zo zie ik dat vrouwtje in haar rokje namelijk een beetje.

Maar wat als ik het nu mis heb? Morgen schijnt het echt lekker weer te worden. De eerste lentedag. Zal het echt zo warm worden dat alle meiden spontaan hun melkflessen tonen? Kan ik mijzelf een lentemens noemen en zal ik morgen die gruwelijke kou aan mijn benen kunnen trotseren? We zullen het zien.

De bovenstaande rokjes zijn een aantal ontwerpen van mede-blogger en goede vriendin Manon Heine. Al haar geweldige teksten en tekeningen kun je zien op manonheine.wordpress.com