Afgelopen week werd ik by proxy uitgenodigd voor een borrel. Een vriend van dé vriend studeerde af en ik was uiteraard ook welkom op zijn laatste feest als student. Hoewel dé vriend ervan overtuigd was dat zijn maat en ik elkaar vast wel eens gezien hadden, had ik geen idee wie het was, maar het leek me gezellig om toch mee te gaan. Meestal kom je toch wel mensen tegen die je kent of waar je in ieder geval mee kennis maakt.
Ik ben geen enorm feestbeest, maar af en toe houd ik toch echt wel van feestjes. Over het algemeen heb ik het prima naar mijn zin.
Op feestjes waar ik me goed vermaakte, en ik gek dansend en grappen makend om me heen keek, kwam het vaker dan eens voor dat er een meisje in de hoek stond, meestal vergezeld met vriend, dat ontzettend zuur uit haar ogen keek. De vriend was dan meestal geruststellend glimlachend om het meisje heen aan het dansen, waarna het meisje mij uiteindelijk de impressie gaf alsof ze ter plaatse gemarteld werd. Ik kon dan nooit begrijpen hoe iemand zo kon kijken op een feest. Waarom zou ze dan niet naar huis gaan? En waarom bleef die vriend zo aardig tegen haar doen?
Vorige week had ik mijn antwoord. Het was een goed feest, zeker. Er was drank, er was muziek die zeker de eerste paar uur niet te hard stond, er waren drie mensen van de tweehonderd die ik kende. En toch, halverwege de avond, toen ik met de twee andere bekenden was uitgepraat, en zij na een aantal bier toch meer geïnteresseerd waren in elkaar dan in mij, zag ik ineens dat chagrijnige mokkel in mijzelf. En mijn lieve vriendje probeerde mij op te beuren, door om me heen te dansen. En in zijn poging mij aan het dansen te krijgen raakte ik alleen nog meer gefrustreerd. Ik ben chagrijnig. Dit is een stom feest.
Wat doe je als je een feest niet leuk vindt?
Ik ben eens rond gaan vragen bij vrienden wat mensen eigenlijk doen als ze het niet naar hun zin hebben op een feest. Het meest gegeven antwoord: "Mezelf zo snel mogelijk bezatten."
Ik was enigszins verbaasd dat het toch logische "naar huis gaan" niet als eerste optie werd gegeven. Blijkbaar is dat niet geaccepteerd. Ik ken wel iemand die dat mors aan zijn laars lapt en gewoon toch naar huis gaat, maar zijn vriendengroep heeft de roterende beweging aan zijn naam verbonden en voor het vroegtijdig verlaten van een feest de volgende term verzonnen: een 'Camstra-draai' maken. Die draai zou je in je eentje nog wel kunnen maken, maar het overtuigen van je wederhelft om speciaal voor jou dit feest te missen is een garantie voor nog meer ontevredenheid.
Mijn oplossing voor feestjes waar ik me niet thuisvoel is daarom iets minder definitief dan naar huis gaan of mezelf bezatten. Ik verstop me.
Als kind werd ik door mijn ouders vaak meegesleept naar feestjes, en ik eindigde meestal in de garderobe, onder een hut van jassen. Andere opties waren: onder het buffet, in de auto, of als ze aanwezig waren, in de paardenstal of het hondenhok. Daar kon ik me altijd uitstekend vermaken tot ik weer een keer werd opgehaald.
Als volwassene heb ik die opties helaas niet meer. In een wc kan je maar een paar minuten zitten voordat op de deur gebonkt wordt en wc's in studentenhuizen zijn sowieso geen ruimte waar je het lang uit wil houden. Het studentenhuis was enorm en had verschillende gangen. Ik zocht mijn toevlucht bovenaan een trap in een van die gangen, waar ik rustig een boek kon lezen, de feestelijke geluiden van een afstandje kon aanhoren en mee kon zingen met André Hazes. Na een half uur werd ik bezocht door een passerende huisgenoot van het feestvarken, die op zoek was naar een nieuw fust en waarmee ik een praatje maakte. Mijn vriend kwam er ook even gezellig bijzitten, waarna we gedrieën, met nieuw fust, het feest weer aan slingerden.
Het doel van verstoppen is toch dat je uiteindelijk weer gevonden wordt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten