Kaartje

Over een open buik operatie kan ik vrij kort zijn. Dat is eigenlijk best kut. Ik lig nu al vier dagen in het ziekenhuis en hoewel het steeds beter gaat, is het geen kattenpis. 

Gelukkig heb ik met alle lieve bezoekers en kaartenstuurders genoeg om handen. Bedenk ook dat ik ongeveer de helft van de dag lig te slapen dus mijn schema lijkt daarbij aardig gevuld.

Nu het midden in de nacht is, en de accu van m'n morfinespuit bijna leeg is en het een oorverdovende piep geeft, biedt dat ook weer mogenlijkheden om het leven te overdenken. En nu ik hier zo lig, met twee infusen en een katheter in m'n lijf, kan ik me eigenlijk maar aan een ding storen: mijn buurman.

Nee, natuurlijk niet mijn buurman zelf, die is erg vriendelijk, maar wel zijn toestand. Hij is ongeveer even oud als ik, en hij komt uit Roemenië. Hij spreekt bijna geen Nederlands en het Roemeens van de artsen is ook al niet zo best.

Waar mijn artsen aan mij tot in den treure hebben uitgelegd wat er ongeveer ging gebeuren, komen ze bij deze jongeman niet verder dan snijden, tumor eruit, 6 dagen blijven.

En dan nog iets. Misschien ben ik door het vroege uur een beetje weeïg, maar stel je eens voor. Je komt naar een land om daar te werken. Dan wordt je daar gediagnosticeerd met kanker. Je wordt, helemaal alleen, opgenomen in een ziekenhuis op de dag dat een zekere blondharige Nederlandse politicus net zo goed had kunnen zeggen: 'krijgt lekker kanker in je eigen land', en wordt je neergepland in een kamertje dat je deelt met een of andere vrolijke doos die bezoek na bezoek en een muur vol kaartjes heeft. En voor jou is er niemand. Je vrienden zijn thuis, je familie is thuis. En je zit, alleen, te wachten op een operatie waarvan je alleen achteraf kan zeggen hoe kut t is.

Daar lig ik nou 's nachts wakker van. Ik zou mijn goede humeur echt niet kunnen behouden als ik niet zou weten dat er iemand in de buurt was om mijn hand af en toe vast te houden, om rare streken mee uit te halen of des noods iemand die een hele grove en ongepaste kankergrap maakt om de bittere smaak een beetje weg te lachen.

Daarom heb ik een vraag. Als je de komende dagen langskomt, zou je dan een kaartje mee willen nemen voor mijn buurman. Of als je een kaartje wilt sturen naar partycentrum (of kamer) 6C1 in het Anthoni van Leeuwenhoek (Plesmanlaan 121, 1066 CX Amsterdam) geadresseerd aan 'de buurman' zou ik dat heel tof vinden. 

Dan ga ik een poging doen om weer te slapen...