woensdag 7 mei 2008

Weg

Ik ben weg.
Weg uit Amsterdam. Dakloos, thuisloos, nog net niet slapend in een kartonnen doos. Afgelopen week was de maat vol. Ik had plotseling geen zin meer in de nette professor die, ondanks dat 't een degelijke vent is, net iets te vaak mijn appartement binnenkwam om alvast wat dingetjes op te meten, en mij te introduceren aan de aannemer, de asbesttechneut, de elektricien, en een bus vol Polen, en dit alles terwijl ik (om 10 uur toch niet heel abnormaal) in mijn badjas en handdoek op m'n hoofd door het huis slof. Ik was de gene al een poosje voorbij. Ik troostte mij in het begin maar met de gedachten dat een chirurg veel vaker ongegeneerd mensen in pyjama aanspreekt. Van de andere werklui had ik daar iets meer twijfels over. Bovendien, zou mijn huis niet meer mijn huis zijn als ik er niet zonder zorgen in kan rondrennen.
Afgelopen weekend werd dus verhuisweekend. Of, donderdag en vrijdag inpakken, zaterdag en zondag wegwezen. Simpel.
Ik pak een doos en kijk naar mijn troep. 400 cd-hoesjes. Leeg, want al m'n cd's zitten in een map. toch maar in een doos. Eerste jaars boeken. Verkeerde editie, maar toch wel leuk, in een doos. Elfenvleugels, awww... van een feestje van twee jaar geleden. in een doos, met andere verkleed dingen. Kandelaartjes, spiegeltjes, kraaltjes, elastiekjes, zeepjes, hotelshampoos, souvenirs uit Canada/Brazilie/Japan/Mexico/.... Zo vind ik minstens vijfduizend items met verschillende achtergronden, waarden en 20 dozen later, zijn de dozen op, en ben ik nog niet aan mijn kleren begonnen. Als ik mijn slaapkamertje van 4 bij 3 leeg heb, sjouw ik alles naar beneden en merk dat Claire, de beste verhuizer aller tijden, in haar eentje de complete keuken in slechts 5 dozen heeft gedaan.
De moed zakt me een beetje in de schoenen. Dit hele huis(!) moest worden verkast naar ons ouderlijk huis. Wellicht kent u mij en mijn familie een beetje. Clutter is our middle name. Minimalisme is in ieder geval NIET door een Boddaert uitgevonden. Het inpakken ging tot nu toe, het verhuizen ging top, maar om een vol huis IN een vol huis proberen te passen, is werkelijk een hele grote uitdaging.
Het resultaat? Ik ben zielsgelukkig dat mijn ouders ver weg op vakantie zijn, en voorlopig nog niet thuis zijn. Mijn oude slaapkamer kan net dicht, maar om te slapen moet ik als een prinses op de erwt drie matrassen beklimmen en tussen een rij verhuisdozen de uitdaging wagen. We hebben in ieder geval vastgesteld dat niemand uit de familie op skivakantie kan (thank God its spring!) aangezien onze schuurzolder die al afgeladen was met skies nu ook een driedeurs klerenkast, en twee tweepersoons bedden bevat. Het erge is dat 80% van alles dat we opslaan van mij is, en 15% van mij en Joris samen. 5% van de troep is niet door mijn toedoen.
En nog, toen ik maandag naar mijn tante vertrok met de spullen die ik ECHT nodig zou hebben tijdens mijn dakloze bestaan, schrok ik van de enorme hoeveelheid spullen die ik heb. Zoals mijn zusje met recht zei: "Marie! Je bent pas 25! Hoe kan jij nu al zoveel troep hebben?! Hoe moet dat als je 50 bent?"
Ik weet t niet. Geen flauw idee. Ik geloof dat ik voor de tweede week van juni (na mijn tentamens) misschien nog een laat goed voornemen heb. Mijn troep moet weg.
X

P.S.
Serieus, ik ben van plan om van maandag 9 juni tot zondag 15 juni mijn troep te minimaliseren.
Geloof je me niet? Wil je het met je eigen ogen zien? Of heb je suggesties hoe het allemaal beter/schoner/feng shui-er/gezelliger kan? Schroom dan niet en nodig jezelf uit om mij dan maar eens te vertellen hoe het moet.

1 opmerking:

Anoniem zei

hmm bordje "garage sale" ofzo neerzetten ;)
maareh terzijde laaaaat eens wat horen :) xxx