Vervelen

Kunt u het zich nog herinneren? Die eindeloze vakanties tijdens de middelbare school? Van die vakanties waarbij je eerst een paar weken op kamp ging, en dan als nog een hele tijd bij je ouders zat.
Dat ik nu wéér bij mijn ouders zit is heel fijn, omdat ik in verband met de ravioli niet mag tillen. Het nadeel is dat ik geen tiener meer ben en me echt stierlijk verveel.
Nu is er werkelijk helemaal niets aan te merken op het weer hier in Bergen. Het is een poos geleden dat ik in maart al op mijn blote voeten door de tuin liep. Ik had me absoluut slechter gevoeld als ik hier in de regen had zitten typen, Maar er mist toch iets.
Ik heb normaal niet zo veel nodig om van een nietsigheid een verhaal te maken. Maar ondanks dat er hele lieve en gezellige mensen langskomen, ik geweldige kaarten krijg en ik in de uitjes die ik wel heb verrassende ontdekkingen doe, het leuk maken van mijn ervaringen lukt deze week even niet.

Maak ik me zorgen? Is dat het? Ja, dat is het... Grijsheid inhibiteert mijn kleurrijkheid. Ik had gehoopt nog even vijf jaar te wachten op de HIPEC stoofschotel, en dan is het nieuws dat ik vanaf oktober als 'hetje' door het leven ga, best een domper.

Vandaar even geen mooie verhalen en theorieën deze afgelopen week. Ik ben snel weer terug, met ongekende kracht!