Vissenkom

Essay, essay, essay..
Zo typisch. Ik schrijf dagelijks pagina's vol. Over mensen, gebeurtenissen, hersenspinsels en wat niet nog meer. Ik schrijf in de trein, over de conducteur met een roze punkkapsel, over jongens die ik in de reflectie van het raam zie, over kinderen die sinterklaas op de voorbij vliegende daken zoeken. Ik schrijf in de auto, als ik op weg ben naar mijn werk en ik eigenlijk zeker weet dat we zeer spoedig zullen crashen, of, misschien beter, aangehouden worden omdat de bestuurder net zo goed kan rijden als ik een achterwaartse salto kan maken. Ik schrijf op de wc, waar niemand me stoort. Ik schrijf in cafe's, skiliften en musea. Ik schrijf overal en over alles. WAAROM heb ik dan zo veel problemen een simpel essay over angststoornissen in elkaar te klussen? Ik hou van mijn studie, ik vind het onderwerp super interessant, ik heb bronnen bijeengezocht, een outline gemaakt. Ik heb zelfs al een presentatie achter de rug met het zelfde onderwerp.
Mijn hoofd zit er nu niet. Ik zit even niet in de angststoornissen. Ik zit even in mijn vissenkom.
Eh?? Marie? Wat??
Mijn vissenkom betekent vanzelfsprekend niet dat ik mijn hoofd in mijn super deluxe tropisch aqaurium heb geduwd. Maar het is wel vergelijkbaar. Als ik een matige dag heb (die komen in de herfst iets vaker voor dan in de zomer), werken mijn hersenen, ondanks de concerta en ritalin, niet helemaal mee. Het voelt dat eigenlijk precies alsof iemand zo'n ronde vissenkom, met vissen en al, over je hoofd heeft vastgemaakt. Je kan door het glas heenkijken, maar alles is een beetje wazig en klinkt anders. Het water drukt op je hoofd en je wordt telkens van de wereld buiten de vissenkom afgeleid door die stomme goudvissen die voor je langszwemmen. Alles gaat een beetje langs je heen en als er iemand tegen je praat klinkt het letterlijk alsof je echt onder water leefd. (experiment om thuis te proberen: je hoofd in een emmer vol water stoppen en vragen of je huisgenoot je even wilt vragen of je de afwas wil doen/ wat wil eten/ de tv uit wilt zetten.)
Het duurt meestal maar even. Na een halfuur komt het besef dat ik in m'n vissenkom zit. Ik schrijf wat nutteloze gedachten van me af en ga weer door met de dingen waar ik mee bezig was.
Ik was bezig met een essay. Ik ben uit m'n kom en terug in de wereld:) En nu aan de slag.