Kan ik het nog?


Misschien wel... Misschien is het een tijdelijk iets... Misschien gaat morgen alles weer beter. Misschien vind ik weer motivatie voor de dingen die ik doe. Ik schrik alleen hoe makkelijk ik een maand gewoon weg kan zijn. Niet alleen weg van bloggen of schrijven of werken, maar weg van elk reeel contact met de aarde. Een griepje kijkt om de hoek, ik lig anderhalve week uit mijn patroon en alle gedachten over wat er eventueel fout ging of zou kunnen gaan blijft als een soort bijenzwerm om m'n hoofd draaien. Waarom moet ik mijn huis uit? Waarom maak ik het mezelf zo moeilijk? Ik moet gewoon gaan zoeken en niet zeuren, maar pff....

Vandaag even niet.