Eieren

BAM!
En toen was het in eens lente.
Lammetjes in de wei, krokussen langs de weg, mensen op het terras, zonlicht op je bol.
En met een dosis vrolijke muziek in mijn oren ben ik op weg naar de fertiliteitskliniek.
De afgelopen week is me duidelijk geworden dat ik eerst die tumor er maar eens uit laat halen, waarna ik als dat mogelijk is een vruchtbaarheidsbehandeling ga doen, en dan de liefkozend genoemde stoofschotel bewaar voor een later moment.
In de kliniek worden we als Team Bodhi (moeder, dr. Tinus en ik) vriendelijk ontvangen door twee Mina's die de ins en outs gaan uitleggen over hoe dat nou eigenlijk werkt in zo'n kippenhok. Omdat de slijmachtige substantie in mijn buik zit, is niet bekend of er eigenlijk wel eitjes geoogst kunnen worden, maar voor het verhaal nemen we dat maar aan.
Mijn vrije uitloop wordt na de operatie dus iets minder biologisch, en met de opbrengst zijn er weer twee keuzemogelijkheden. Eieren invriezen of er embryos van maken en dan invriezen, waarbij de tweede optie de meeste kans geeft op een mini-me's.

Ondertussen... Mini-me's? Weet je hoe bizar het is om ineens na te denken over mini-me's? En dat terwijl ik die de afgelopen 12 jaar juist angstvallig probeer te voorkomen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gek op kinderen. Een dag ongeveer.. Maar zelf kinderen hebben? Bespeur bij mij een licht begin van hyperventilatie.

Terug naar het dolle betoog van de dames. De kliniek waarvan wij het plezier hebben ze te mogen bezoeken heeft met de complete uitleg alleen nog een kleine tegenvaller. Aangezien ik liever niet al m'n eieren in één mandje stop, vraag ik om beide opties, maar dat blijkt onmogelijk. Daarnaast is het invriezen van embryos, en trouwens ook de in vitro van losse eicellen een het voorrecht voor paren in deze kliniek.
Oh ja.. tuurlijk.. Ik moet al nadenken over kinderen. En nu moet ik ook al beginnen over partners? Pff...
Volgepropt met informatie stappen we uiteindelijk weer terug in de lift. Nog meer stof om na te overpeinzen, maar eigenlijk is de eerste gedachte van ons alle drie: van die boer geen eieren.

Nu ben ik me dus aan het orienteren op andere klinieken. En verder maar weer genieten van de mooie dingen des lentes. De muziek in mijn oren, de zon op mijn bol, en zitten op het terras, zonder jas...