ik kan het eigenlijk niet rijmen
alles wat ik zeggen wil
te koud, te fout
te regenachtig
te onmachtig
prachtig,
te wasverzachtig
wollen truien in m'n hoofd
het verstopte in mn neus
ik kan het jammerlijk niet rijmen
kan het niet lachend
of zingend
genadeloos dwingend
drinkend
verzinkend
in een borrel te veel
dat is beter voor m'n keel
en verschrijnend uit mn brein
ik wil het heimelijk niet rijmen
niet naar 't donker, het licht,
niet het grijzige grauw,
naar het hemelse blauw,
oranje
kastanje-
bruin haar geeft het hem
ik wil het niet rijmen naar m'n stem
ik zou het sowieso niet rijmen
Om maar niets teniet te doen
onverschrokken,
teruggetrokken,
in de zakken van mijn jas
beukennootjes
eikeblaadjes
schaamteloze verzameldrang.
aan de storm die ik verwacht, verlang
Ik kan, ik wil, ik zou niet rijmen
omdat het begrip geen rijmwoord heeft
en, beter nog, het zelf liefst onbesproken
maar des te intenser wordt beleefd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten