zaterdag 19 oktober 2013

Herfstblues playlist (7)

Maar wat als het gewoon even niet gaat?
Wat als je ruzie gemaakt hebt? Als je probeert feedback te geven die totaal verkeerd wordt opgepikt? Als je verwachtingen niet tegemoet worden gekomen, maar dat je goede bedoelingen de knuppel blijkt te zijn die tegen je eigen hoofd slaat?
De herfst is inmiddels zodanig losgebarsten, dat er niets meer met Nederland te beginnen valt. Dat ik desondanks met m'n koppige hoofd wil hockeyen, is alleen maar de goden verzoeken. Ik deed nog een goede poging om naar de tegenpartij te rijden, maar om dat te doen in een half defecte auto zou wellicht problemen op kunnen leveren.
Na 20 minuten bleek de half defecte auto het op te geven en belandde ik naast de weg. De andere spelers werden gelukkig opgehaald, maar uit verantwoordelijkheidsgevoel besloot ik bij de auto te blijven.
De ANWB drukte me op het hart vooral niet in de auto te gaan zitten. En brave burger die ik ben, gehoorzaam ik maar. Het vervelende van verwachtingen is dat je ervan uitgaat dat je binnen vijf minuten geholpen wordt, en dat je na een kwartier denkt: any minute now...
En.. Als je dan na een half uur beseft dat er bijna niets meer droog is aan je lijf, en je dan pas gebeld word dat je eerst lid moet worden van de ANWB, dan blijkt het bij mij te gebeuren dat m'n stoppen doorslaan.

Als je uiteindelijk de wedstrijd verliest, je vijf en een half uur na je eerste telefoontje pas de ANWB verlaat,  je schoenen er een week over doen om weer enigszins droog aan te voelen, kan je twee dingen doen. Je kan nog dagen zitten kniezen over alle pech die je hebt gehad, en je kan ook daarna gewoon dankbaar zijn voor alle hulp die je hebt gehad. Voor de ANWB die duidelijk meer te doen had die dag, maar mij toch kosteloos hielp. Voor de goede bedoelingen die de eigenaar van de auto had door deze aan mij uit te lenen, hoe ongelukkig de uitkomst ook. Voor de vriend die naast je komt staan in de regen, of de vriend die je teamgenoten in veiligheid brengt en voor een verzekeringspasje zorgt. Voor je teamgenoten die ondanks je afwezigheid knokken voor de wedstrijd en na afloop je spullen veiligstellen. Voor je manager die nog dagen daarna voor mentale steun zorgt.
Niemand is perfect, er is slechts goede wil.

En omdat deze dramatische zondag uiteindelijk perfect past in mijn herfstblues thema, kan ik alleen maar besluiten met het mooie nummer van Dido.



Geen opmerkingen: