Open brief van Piet

Beste Nederlanders,

Nog even genietend van het Madrileense zonnetje voordat bij ons de drukte losbarst, lees ik met een cappucino in de hand het laatste nieuws online. Alweer een artikel waarin ik het onderwerp ben van een flinke bekvechtsessie. Iedereen lijkt er inmiddels over aan het woord te komen, behalve mijn collega's en ik. Om die reden leek het me goed idee om zelf eens het woord te doen.

Ik zal beginnen om eerst het duidelijke te benoemen. Ik ben zwart. Ik had inderdaad blank kunnen zijn, of Aziatisch. Er schijnt zelfs een school te zijn die mijn helpende collega's blauw verft om niemand tegen de schenen te schoppen. Ik vind dat heel lief bedoeld, maar ook een gemiste kans.

Als je er over nadenkt, besef je je dan dat Klaas zonder zijn pieten vrij hulpeloos is? Sint is natuurlijk heilig verklaard en een heilige kan kleine wonderen veroorzaken, maar zonder hulp van alle ouders die hem steunen, kinderen die geloven in zijn kunnen en al zijn Pieten is hij toch echt alleen maar een hele oude man met een baard. Eentje die net zo goed een marketingstunt van Coca Cola had kunnen zijn.
Klaas zelf is zich er zeer van bewust dat zonder hulp van zijn Pieten de viering van zijn naamdag minder charme heeft.
Zoals ik het ervaar, ben ik een onmisbare hulp van Klaas, maar ik voel me niet zijn mindere. Ik sta dankzij mijn jeugdige natuur dichter bij de kinderen dan Klaas. Waar Klaas serieuzer is, ben ik sociaal voelender. In dit aspect vullen Klaas en ik elkaar perfect aan.

Het valt niet te ontkennen dat mijn oudcollega Pieten in het verleden een meer afschrikwekkende rol speelden ter correctie van het gedrag van kinderen. Daar valt enkel tegen in te brengen dat vroeger kinderen ook werden geslagen door hun ouders en leraren. Maar deze manier van opvoeden is tegenwoordig toch helemaal niet meer aan de orde?
De discussie of mijn voorgangers ooit slaven zijn geweest vind ik ook jammer. Zover ik weet lijkt het dat mijn oudste collega's vrijgekochte slaven waren. In een tijd waarin hierarchie veel meer betekenis had dan nu, waren mijn collega's knechten. In principe waren ze vrij om te gaan en staan, maar om hun trouw blijvend verbonden aan Klaas. Ik betreur het dat zo'n relatie tegenwoordig nog steeds op basis van kleur veroordeeld wordt.
Ik kan tegenwoordig in mijn functie als helper van Klaas gewoon mezelf zijn. Ik houd van kinderen. Ik maak graag grapjes. Ik doe soms gekke dingen om kinderen, en hun ouders aan het lachen te maken. Als ik al die kinderen zie, blank en donker, denk ik er geen moment aan dat ze, als ze zich verkleden als mij, er ook maar enig rasistisch idee bij hebben. Sterker nog, ik vind dat een beetje pervers. Kinderen houden van mij, of ik nu zwart, wit of pimpelpaars ben.

En daar ligt de gemiste kans. Ik zal absoluut niet ontkennen dat rasisme, en natuurlijk elke andere vorm van discriminatie, een dagelijkse barriere is voor velen in ons land. Ik krijg er de overige 11 maanden van het jaar ook mee te maken dat ik eerder beoordeeld word om mijn uiterlijk dan om mijn ideeën. Maar als de media ons Pieten meer laat zien in de heldenrol die wij bekleden, vaker achter de schermen laat zien hoe vaak we Klaas uit de brand helpen, kunnen wij naast grappenmakers ook een rolmodel worden, voor alle kinderen, ongeacht hun kleur of achtergrond.

Ik kan tot slot alleen nog maar oproepen tot het volgende. Teken die petities vóór Pieten niet omdat je vind dat donkere mensen niet mogen zeuren over het ontstaan van zwarte Piet, of over het feit dat zij gediscrimineerd worden. Sta boven discriminatie en teken de petitie omdat je trots bent dat Nederland een zwarte held heeft, die Piet heet.

Veel groeten en tot over drie weken!

Piet