Beste Nederlanders,
Nog even genietend van het
Madrileense zonnetje voordat bij ons de drukte losbarst, lees ik met een
cappucino in de hand het laatste nieuws online. Alweer een artikel
waarin ik het onderwerp ben van een flinke bekvechtsessie. Iedereen
lijkt er inmiddels over aan het woord te komen, behalve mijn collega's
en ik. Om die reden leek het me goed idee om zelf eens het woord te doen.
Ik
zal beginnen om eerst het duidelijke te benoemen. Ik ben zwart. Ik had
inderdaad blank kunnen zijn, of Aziatisch. Er schijnt zelfs een school
te zijn die mijn helpende collega's blauw verft om niemand tegen de
schenen te schoppen. Ik vind dat heel lief bedoeld, maar ook een gemiste
kans.
Als je er over nadenkt, besef je je dan dat
Klaas zonder zijn pieten vrij hulpeloos is? Sint is natuurlijk heilig verklaard en een heilige kan
kleine wonderen veroorzaken, maar zonder hulp van alle ouders die hem
steunen, kinderen die geloven in zijn kunnen en al zijn Pieten is hij
toch echt alleen maar een hele oude man met een baard. Eentje die net zo
goed een marketingstunt van Coca Cola had kunnen zijn.
Klaas zelf is zich er zeer van bewust dat zonder hulp van zijn Pieten de viering van zijn naamdag minder charme heeft.
Zoals
ik het ervaar, ben ik een onmisbare hulp van Klaas, maar ik voel me
niet zijn mindere. Ik sta dankzij mijn jeugdige natuur dichter bij de
kinderen dan Klaas. Waar Klaas serieuzer is, ben ik sociaal voelender.
In dit aspect vullen Klaas en ik elkaar perfect aan.
Het
valt niet te ontkennen dat mijn oudcollega Pieten in het verleden een
meer afschrikwekkende rol speelden ter correctie van het gedrag van
kinderen. Daar valt enkel tegen in te brengen dat vroeger kinderen ook
werden geslagen door hun ouders en leraren. Maar deze manier van
opvoeden is tegenwoordig toch helemaal niet meer aan de orde?
De
discussie of mijn voorgangers ooit slaven zijn geweest vind ik ook
jammer. Zover ik weet lijkt het dat mijn oudste collega's vrijgekochte
slaven waren. In een tijd waarin hierarchie veel meer betekenis had dan
nu, waren mijn collega's knechten. In principe waren ze vrij om te gaan
en staan, maar om hun trouw blijvend verbonden aan Klaas. Ik betreur het
dat zo'n relatie tegenwoordig nog steeds op basis van kleur veroordeeld
wordt.
Ik kan tegenwoordig in mijn functie als helper van Klaas
gewoon mezelf zijn. Ik houd van kinderen. Ik maak graag grapjes. Ik doe
soms gekke dingen om kinderen, en hun ouders aan het lachen te maken.
Als ik al die kinderen zie, blank en donker, denk ik er geen moment aan
dat ze, als ze zich verkleden als mij, er ook maar enig rasistisch idee
bij hebben. Sterker nog, ik vind dat een beetje pervers. Kinderen houden
van mij, of ik nu zwart, wit of pimpelpaars ben.
En daar
ligt de gemiste kans. Ik zal absoluut niet ontkennen dat rasisme, en
natuurlijk elke andere vorm van discriminatie, een dagelijkse barriere
is voor velen in ons land. Ik krijg er de overige 11 maanden van het
jaar ook mee te maken dat ik eerder beoordeeld word om mijn uiterlijk
dan om mijn ideeën. Maar als de media ons Pieten meer laat zien in de
heldenrol die wij bekleden, vaker achter de schermen laat zien hoe vaak
we Klaas uit de brand helpen, kunnen wij naast grappenmakers ook een
rolmodel worden, voor alle kinderen, ongeacht hun kleur of achtergrond.
Ik
kan tot slot alleen nog maar oproepen tot het volgende. Teken die
petities vóór Pieten niet omdat je vind dat donkere mensen niet mogen
zeuren over het ontstaan van zwarte Piet, of over het feit dat zij
gediscrimineerd worden. Sta boven discriminatie en teken de petitie
omdat je trots bent dat Nederland een zwarte held heeft, die Piet heet.
Veel groeten en tot over drie weken!
Piet
1 opmerking:
Ja, de heldenrol van Zwarte Piet wordt maar al te vaak vergeten, helaas. En verder, om Zwarte Piet nou Piet te gaan noemen? Sinterklaas of Sint-Nicolaas noemen we toch ook geen Klaas of Nicolaas? Allemaal nietszeggende eufemismen die de zaak juist erger maken en meer aandacht geven dan nodig.
Een reactie posten