Herfstblues playlist (5)

Voortbordurend op het stukje van gisteren; het moet zijn opgevallen dat ik niet onverdeeld gelukkig ben met de 3 oktober viering. Ik doe het, zoals ik al eerder meldde, niet zo lekker in grote menigten en al helemaal niet als het een bachanaal is als de taptoe. Rondlopen in het sponsorpak met bier is uit den boze, dus loopt iedereen braaf met cola-flessen, tot de nok gevuld met sterk.
Niet drinken is in deze sociale context bijna niet te doen. De taptoe lopen is nu eenmaal een bizar saaie aangelegenheid. Lopen en zwaaien naar mensen die stilstaan en zwaaien. Leiden ontmoet Leiden, of iets dergelijks. Leuk voor de kinderen, maar dat schijnt Nickolodeon ook te zijn. Voor volwassenen zit er niets anders op dan het op een zuipen te zetten.
En daar zit de knoop. Als je dan niet drinkt, of in ieder geval niet overmatig veel, is het niet alleen saaier, maar op den duur zit je ook nog je eigen maten in de weg. Zij zijn al lang de grens van het gevoel van gêne gepasseerd, en als nuchtere dodo voel je jezelf grijzer met de minuut. Waar de rest lostbarst in valselijk gezang breekt voor mij het accoord. En vanuit het ongemak komt de tekst van Radiohead in me opborrelen. 'I'm a weirdo, what the hell am I doing here? I don't belong here....'

Het is tijd om naar huis te gaan...